Ik ben een jongen van 18 jaar. Sinds ongeveer 2017, toen ik 10 jaar was, heb ik last van spierkrampen in mijn benen na fysieke inspanning en ook bleek er krachtsverlies te zijn. Ook in mijn armen en ademhalingsspieren treden de krampen soms op. Ik was een jongen die altijd buiten aan het voetballen was met vrienden en ik trainde 2 keer in de week enthousiast bij de atletiek vereniging. Vooral de wat langere afstanden lopen vond ik geweldig. Maar langzaam werd dat allemaal steeds moeilijker tot het niet meer ging. Ook fietsen lukte niet meer waardoor ik erg afhankelijk werd, dit was een zware periode. Ik heb verschillende trainingen en therapieën gevolgd maar dit had geen herstel tot gevolg.
Ik kreeg een rolstoel met handbike wat mij wel mijn zelfstandigheid teruggaf maar ik werd pas weer vrolijk toen mijn moeder mij liet kennismaken met rolstoelbasketbal en rolstoeltennis. Want sporten is voor mij alles. Ik kan er mijn energie in kwijt, het geeft me een goed gevoel als ik beter wordt, het spel vind ik heel leuk, ik ontmoet er leuke mensen en het helpt me om mijn schoolwerk beter te doen.
Soms speel ik ook para-ijshockey maar eigenlijk is dat voor mijn beperking een sport die fysiek van mij teveel vraagt.
Voor elk mens geldt en voor elke topsporter nog meer dat het belangrijk is om goed voor zijn of haar lichaam te zorgen. Voor mij geldt dat nog meer. Inspanning en ontspanning moet ik heel goed in balans houden omdat mijn lichaam anders meer spierkrampen en pijn geeft. Ik heb geleerd dat wanneer ik wel goed naar mijn lichaam luister, ik op top niveau kan rolstoelbasketballen en vooral ook kan rolstoltennissen. Dat laatste is op dit moment wel echt mijn passie.
Ik tennis bij Dash’35 in Dordrecht en sinds seizoen 2020-2021 heb ik 3 jaar mogen trainen in de talentengroep van de KNLTB. Helaas heb ik die jaren veel last gehad van de maatregelen die er waren rond Corona, ik heb dus nooit een eigen trainingsschema mogen krijgen. Al in 2023 is mij door de KNLTB verteld dat zij mij niet verder willen steunen. De artsen weten namelijk niet wat de oorzaak van mijn beperking is en daardoor kan ik geen classificatie voor rolstoelsport na mijn 18e verjaardag halen. Dat betekent geen internationaal sporten meer in 2025 tot de artsen weten wat mijn diagnose is. Maar ik blijf tennissen op nationale toernooien en de competitie met valide spelers.
Daarnaast zal ik in 2024-2025 in het ere divisie team van Rotterdam Basketbal spelen en we hebben een kans om kampioen te worden.
Aan het eind van 2024 zal er dus voor mij een eind komen aan het internationaal rolstoelsporten zolang er geen arts is die een classificatie waardige diagnose weet te stellen. Ik kijk terug op heel mooie prestaties en bijzondere evenementen:
Op de ITF wereldranglijst bij het rolstoeltennis voor de jongens sta ik op dit moment op de 2e plek.
In de zomer van 2022 speelde ik op het eerste US Open rolstoeltennis toernooi voor junioren waar ik in de dubbels de finale bereikte. Ook in 2023 heb ik op de US Open gespeeld maar trof ik direct in de eerste ronde de winnaar van het toernooi. Ik lag er dus direct uit maar heb wel fantastisch spel kunnen laten zien. In 2024 behaalde ik de finale in de single en werd ik winnaar in de dubbel. Bijzonder was het ook dat ik daar naar toe kon samen met mijn trainer van Dash’35 Peter Paul Passchier.
De allermooiste overwinning was op 28 januari 2024 toen ik wereldkampioen werd bij de junioren door het Masters toernooi in Tarbes te winnen.
Ook de finale in 2024 op het eerste toernooi op Roland Garros voor junioren waar ik gecoacht werd door Christophe Verhaeghe was een prachtige ervaring.
DROOM
Mijn droom om de top in het rolstoeltennis te behalen blijft bestaan maar ik zal dus dit jaar op een andere manier vorm aan topsport moeten geven.
Naast het basketbal en tennis zoals hierboven beschreven, zal ik ook meer tijd besteden aan mijn laatste jaar van mijn opleiding aan het Cruyff College waar ik de richting Sport en coaching volg. Mijn keuze vak dit jaar is Rolstoeltennisleraar bij de KNLTB. Wanneer ik zelf niet mag topsporten lukt het misschien wel om topsporters te kunnen begeleiden.
Maar ik zal mij ook blijvend inzetten binnen de Drechtsteden waar ik in Zwijndrecht ambassadeur van het aangepast sporten ben. Ik wil bedrijven en verenigingen graag vertellen hoe je mensen met een beperking beter kan laten integreren. En dat kan mooi in de functie van ambassadeur.
Wil jij onderdeel van mijn droom worden en mij sponsoren kijk dan op de pagina Wil jij mij helpen? of wil je graag contact met mij, vul dan het contact formulier in op de pagina Contact.
